In de bossen van Dochamps kunt u naar hartelust mountainbiken.

 

   Er zijn kilometerslange fietsroutes te ontdekken. Er liggen kaarten voor u klaar.

       

    Lees hier het verslag van een sportievelinge:

Ons verblijf in de Mirador was geweldig. Mede dankzij het feit dat de omgeving zoveel moois te bieden had.

Het feit dat ons gezin graag fietst met de mountainbike, speelde daarbij ook een rol. Een toer die langs het huis loopt; wat wil je nog meer?

Zonder een kaart erbij gehaald te hebben, ben ik met volle moed aan de gele toer gestart. In Vlaanderen zijn tochten gemiddeld 13 tot 18 km, ik dacht dat dat hier dus ook zou zijn. Wat niet het geval bleek....

Het volgen van de geasfalteerde weg naar beneden, liep ‘vlotjes’, het was alleen maar bollen zonder te moeten rijden. Wél met het besef van ‘amai, dat moet ik waarschijnlijk nog terug naar boven...!’. Wat dus inderdaad het geval was; de beklimming die volgde mocht er wezen. Niet té steil, maar toch met een percentage om u tegen te zeggen én met het feit dat die beklimming maar blijft duren en duren en duren...

Tot je boven aan komt met een groot gevoel van opluchting ‘dat heb je toch maar gedaan’. En dan begint het pas echt. Het beetje asfalt dat je nog berijdt, is amper honderden meters. Off road zijn het prachtige stukken om te rijden. De afdalingen, telkens naar een beekje waar je doorheen moet, gevolgd door ferme klimmetjes, vergezichten op de toppen van de heuvels, ik heb zelfs het plezier gehad twee wilde hertjes over het pad te zien lopen!

De bepijling is heel goed (slechts één keer een pijltje gemist, ik was er voorbij zonder dat ik het wist) en je komt amper volk tegen.

Het stuk dat naast een riviertje loopt, was bij mij een modderbeproeving: zien of je erdoor geraakt en op je fiets kan blijven zitten. En het is toch wel een lang paadje om te volgen, toch wel zo’n 1,5 à 2 km!

Maar wees gerust, het laatste stuk van deze tocht weet je pas echt waar je mee bezig bent. Na het modderstuk, dat al wat energie vraagt om erdoor te geraken, en een mini stukje asfalt, word je naar links een bospad ingestuurd... zonder te weten waaraan je begint... een beklimming die er absoluut mag wezen! Deze beklimming is me de eerste keer niet gelukt; ik wist niet wat me te wachten stond en was met mijn versnellingen en ritme in de knoop geraakt. Toen ik dit stuk een tweede keer heb gedaan (de rode toer passeert hier ook) wist ik het wel én ben ik erop geraakt.

Er volgt dan een stukje met wat op en afjes, vooraleer de laatste beklimming te starten. En die is met niets te vergelijken wat ik ooit eerder heb gedaan. Je kan er niet alleen mountainbikers in tegenovergestelde richting tegenkomen (die zich schrap moeten zetten voor de hellingsgraad naar beneden en de vele rotsblokken op het pad), die klim is echt wel heel steil en de rotsblokken maken het uitdagend / moeilijk. ‘Chapeau’ voor wie hier boven geraakt!

Op het eindpunt van deze klim kom je dan aan de officiële startplaats aan Chlorophylle waar je wat kan uitblazen op een iets vlakker stukje rijden.

Maar om bij de Mirador te geraken, moet je de gele toer verder volgen en dan zal je merken dat, ondanks je krachtinspanningen van daarvoor, die laatste kilometers nog wat extra energie vragen. Maar met het eindpunt in zicht (en drinken, én een douchke) lukt dat wel.

Totaal aantal kilometers bleek echter meer dan verwacht (25!), ik had me dus niet alleen daarin vergist, maar ook in het nodige drink/eetgerief. Hou daar dus best rekening mee zodat je tussendoor een stop kan nemen als rustpauze.

 De rode toer start normaal ook aan Chlorophylle; maar vanuit de Mirador kan je het laatste stuk van de gele toer in omgekeerde richting volgen en dan kom je een splitsing tegen (pas op, je moet af en toe achterom kijken om dat plakaatje te zien) waarbij je, vanuit de Mirador, naar rechts gaat, een paadje naar beneden. Ook deze toer mag er zeker wezen; een stuk korter (18 km) maar ook met prachtige stukken natuur en de laatste kilometers, met die 2 steile beklimmingen waar de gele toer ook komt, maken het af.

Tenslotte is er een korte toer, de groene, met zo’n 4 km. Deze start te Chlorophylle, gaat de fameuze beklimming van de gele en rode toer nu echter  bergaf (pas hier op; de afstand van 4 km doet vermoeden dat kinderen zomaar meekunnen, maar deze afdaling vraagt al wat ervaring!) Daarna volgt er een mooi eventueel kan gecombineerd worden met de rode of gele toer erna.

Alvast heel veel plezier; het is een genot om hier te fietsen!

 Veel dank aan Ellen !